13. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego
Nadzieja naszego zbawienia opiera się na obietnicach Bożych. Pan Bóg obiecał Abrahamowi, że rozmnoży jego potomstwo jak gwiazdy na niebie i że z tego potomstwa wybierze Zbawiciela świata. Gdy nadeszła pełnia czasów, Bóg spełnił obietnicę zsyłając na świat swojego Syna, który jako człowiek pochodził z potomstwa Abrahama (lekcja). Chrystus zawarł nowe przymierze między Bogiem a ludźmi, które obejmuje wszystkie narody. Podstawą zbawienia nie jest już przynależność do narodu wybranego, lecz wiara w Chrystusa, przez którego Bóg obiecał nas zbawić (ewangelia). Jako uczestnicy Nowego Przymierza powołujemy się na obietnice Boże (ant. na wejście, graduał) i prosimy Boga o pomnożenie wiary, nadziei i miłości. Stanowią one naszą odpowiedź na wezwanie Boże.
(Mszał Rzymski w opracowaniu benedyktynów tynieckich, Poznań 1963).
Propria - czyli teksty własne Mszy św. na 13. Niedzielę po Zesłaniu Ducha Świętego (27 sierpnia 2023 A.D.)
Introit
Ps 73:20; 73:19; 73:23 Ps 73:1 V. Glória Patri, et Fílio, et Spirítui Sancto. Réspice, Dómine, in testaméntum tuum, et ánimas páuperum tuórum ne derelínquas in finem: exsúrge, Dómine, et iúdica causam tuam, et ne obliviscáris voces quæréntium te. |
Wejrzyj, o Panie, na Twoje przymierze: o życiu Twych ubogich nie zapominaj na wieki; powstań, o Panie, prowadź sprawę Twoją, nie zapominaj wołania tych, co Cię szukają. Czemu, o Boże, całkiem nas opuszczasz i gniew Twój się sroży na owce Twego pastwiska? Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu. Wejrzyj, o Panie, na Twoje przymierze: o życiu Twych ubogich nie zapominaj na wieki; powstań, o Panie, prowadź sprawę Twoją, nie zapominaj wołania tych, co Cię szukają. |
Kolekta – Modlitwa Kościelna
Oremus Omnípotens sempitérne Deus, da nobis fídei, spei et caritátis augméntum: et, ut mereámur asséqui quod promíttis, fac nos amáre quod praecipis. Per Dominum nostrum Iesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen. |
Wszechmogący, wieczny Boże, pomnóż w nas wiarę, nadzieję i miłość, abyśmy zaś mogli osiągnąć to, co obiecujesz, daj nam ukochać Twoje przykazania. |
Lekcja
Léctio Epístolæ beáti Pauli Apóstoli ad Galatas. Gal 3:16-22 Fratres: Abrahæ dictæ sunt promissiónes, et sémini eius. Non dicit: Et semínibus, quasi in multis; sed quasi in uno: Et sémini tuo, qui est Christus. Hoc autem dico: testaméntum confirmátum a Deo, quæ post quadringéntos et trigínta annos facta est lex, non írritum facit ad evacuándam promissiónem. Nam si ex lege heréditas, iam non ex promissióne. Abrahæ autem per repromissiónem donávit Deus. Quid igitur lex? Propter transgressiónes pósita est, donec veníret semen, cui promíserat, ordináta per Angelos in manu mediatóris. Mediátor autem uníus non est: Deus autem unus est. Lex ergo advérsus promíssa Dei? Absit. Si enim data esset lex, quæ posset vivificáre, vere ex lege esset iustítia. Sed conclúsit Scriptúra ómnia sub peccáto, ut promíssio ex fide Iesu Christi darétur credéntibus. R. Deo gratias |
Bracia: Obietnice były dane Abrahamowi i potomstwu jego. Nie powiedziano: I potomkom, jakoby mowa była o wielu, ale jak gdyby o jednym: I potomkowi twemu, którym jest Chrystus. Powiadam tedy: Testamentu potwierdzonego przez Boga nie może obalić Zakon dany w cztersyta trzydzieści lat później, żeby obietnica stała się próżna. Albowiem jeżeli dziedzictwo dane było na mocy Zakonu, to już nie z obietnicy. A jednak Abrahamowi przez obietnicę Bóg udzielił daru łaski. Po cóż więc Zakon? Nadany był ze względu na przestępstwa, ażby przyszło potomstwo, któremu dana była obietnica: ogłosili go Aniołowie za sprawą pośrednika. Lecz nie masz miejsca na pośrednika tam, gdzie jest tylko jedna strona, a Bóg jest jeden. Czyżby tedy Zakon przeciwny był obietnicom Bożym? Bynajmniej. Gdyby bowiem dany był Zakon, który by mógł ożywiać, usprawiedliwienie byłoby rzeczywiście z Zakonu. Lecz Pismo zamknęło wszystko pod grzechem, aby przez wiarę w Jezusa Chrystusa ziściła się obietnica wierzącym. |
Graduał i Alleluja
Ps 73:20; 73:19; 73:22 V. Exsúrge, Dómine, et iúdica causam tuam: memor esto oppróbrii servórum tuórum. Allelúia, allelúia Ps 89:1 |
Wejrzyj, o Panie, na Twoje przymierze: o życiu Twych ubogich nie zapominaj na wieki. Powstań, o Panie, prowadź sprawę Twoją: wspomnij na zniewagę Twych sług. Alleluja, alleluja. Panie, Tyś był ucieczką naszą z pokolenia na pokolenie. Alleluja. |
Ewangelia
Sequéntia + sancti Evangélii secúndum Lucam. In illo témpore: Dum iret Iesus in Ierúsalem, transíbat per médiam Samaríam et Galilaeam. Et cum ingrederétur quoddam castéllum, occurrérunt ei decem viri leprósi, qui stetérunt a longe; et levavérunt vocem dicéntes: Iesu præcéptor, miserére nostri. Quos ut vidit, dixit: Ite, osténdite vos sacerdótibus. Et factum est, dum irent, mundáti sunt. Unus autem ex illis, ut vidit quia mundátus est, regréssus est, cum magna voce magníficans Deum, et cecidit in fáciem ante pedes eius, grátias agens: et hic erat Samaritánus. Respóndens autem Iesus, dixit: Nonne decem mundáti sunt? et novem ubi sunt? Non est invéntus, qui redíret et daret glóriam Deo, nisi hic alienígena. Et ait illi: Surge, vade; quia fides tua te salvum fecit. R. Laus tibi, Christe! |
Onego czasu: Gdy Jezus zdążał do Jeruzalem, przechodził środkiem Samarii i Galilei. A gdy wchodził do niektórej osady, zabiegło mu drogę dziesięciu mężów trędowatych, którzy stanęli z daleka i zawołali mówiąc: «Jezusie, nauczycielu, zmiłuj się nad nami!» A ujrzawszy ich rzekł: «Idźcie, ukażcie się kapłanom». I stało się, gdy szli, że byli oczyszczeni. A jeden z nich, skoro zobaczył, że był uzdrowiony, wrócił się, głosem wielkim wielbiąc Boga, i padł na oblicze do stóp Jego, dziękując: a był to Samarytanin. A Jezus odpowiadając rzekł: «Czyż nie dziesięciu było oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Nie znalazł się nikt, kto by wrócił i dał chwałę Bogu, jeno ten cudzoziemiec». I rzekł mu: «Wstań, idź, bo wiara twoja uzdrowiła cię». |
Ofertorium
Sap 16:20 Panem de coelo dedísti nobis, Dómine, habéntem omne delectaméntum et omnem sapórem suavitátis. |
Tobie ufam, o Panie; mówię: Ty jesteś Bogiem moim, w Twoim ręku losy moje. |
Sekreta
Popitiáre, Dómine, pópulo tuo, propitiáre munéribus: ut, hac oblatióne placátus, et indulgéntiam nobis tríbuas et postuláta concedas. Per Dominum nostrum Iesum Christum, Filium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitate Spiritus Sancti Deus, per omnia saecula saeculorum. R. Amen. |
Panie, wejrzyj łaskawie na Twój lud, wejrzyj łaskawie na jego dary, a przejednany tą ofiarą udziel nam przebaczenia i wysłuchaj naszych próśb. |
Prefacja (o Trójcy Przenajświętszej)
V. Dóminus vobíscum. Vere dignum et iustum est, aquum et salutáre, nos tibi semper et ubíque grátias ágere: Dómine sancte, Pater omnípotens, atérne Deus: Qui cum unigénito Fílio tuo et Spíritu Sancto unus es Deus, unus es Dóminus: non in unius singularitáte persóna, sed in uníus Trinitáte substántia. Quod enim de tua glória, revelánte te, crédimus, hoc de Fílio tuo, hoc de Spíritu Sancto sine differéntia discretiónis sentímus. Ut in confessióne vera sempiternaeque Deitátis, et in persónis propríetas, et in esséntia únitas, et in maiestáte adorétur aquálitas. Quam laudant Angeli atque Archángeli, Chérubim quoque ac Séraphim: qui non cessant clamáre cotídie, una voce dicéntes: Sanctus, Sanctus, Sanctus Dóminus, Deus Sábaoth. Pleni sunt coeli et terra glória tua. Hosánna in excélsis. Benedíctus, qui venit in nómine Dómini. Hosánna in excélsis. |
Prawdziwie jest to godnie i sprawiedliwie, słusznie i zbawiennie, abyśmy zawsze i wszędzie dzięki Tobie czynili, Panie święty, Ojcze wszechmogący, wiekuisty Boże; Ty z jednorodzonym Synem Twoim i Duchem Świętym jeden jesteś Bóg, jeden Pan, nie jednością jedynej osoby, ale w trzech Osobach jednej Istoty. Co bowiem z objawienia Twego wierzymy o Twojej chwale, toż o Synu, to i o Duchu Świętym, bez żadnej różnicy utrzymujemy; tak, iż wyznając prawdziwie i wiekuiste Bóstwo, wielbimy Osób odrębność, w Istocie jedność i równość w Majestacie. Co też wychwalają Aniołowie i Archaniołowie, Cherubiny i Serafiny, którzy nie przestają wołać codziennie, mówiąc jednogłośnie: Święty... |
Komunia
Sap 16:20 Panem de coelo dedísti nobis, Dómine, habéntem omne delectaméntum et omnem sapórem suavitátis. |
Panie, dałeś nam chleb z nieba, mający w sobie wszystkie rozkosze i słodkość wszelkiego smaku. |
Pokomunia
Oremus |
Prosimy Cię, Panie, aby przez przyjęcie niebieskiego Sakramentu wzrastała w nas łaska wiecznego Odkupienia. |
Dodane: 2024.08.17 22:42, Tagi: